Hydroizolacja wtryskowa: cechy metody

Często w trakcie długiego okresu użytkowania pojawiają się pęknięcia w fundamencie, wymagające odnowienia betonowej podeszwy. Skuteczną metodą przywracania integralności fundamentów budynków i konstrukcji jest impregnacja iniekcyjna, której cechy zostaną podkreślone w tym artykule.

Uwaga dla mechaników

Najczęściej stosowanymi materiałami wtłaczanymi w pęknięcia podstawy betonowej są żele poliuretanowe i akrylanowe, a także żywice epoksydowe i mieszanki cementowo-piaskowe. Wtrysk środków uszczelniających jest wykonywany pod ciśnieniem wytworzonym przez mocne pompy, w wyniku czego mieszanina jest rozprowadzana w przestrzeniach przez grawitację. Wtryskiwanie materiałów może odbywać się nie tylko wewnątrz korpusu fundamentu, ale także w przestrzeni między betonową podstawą a podłożem. W drugim przypadku tworzy się wodoodporna membrana nad ziemią, której sztywność zależy od stopnia polimeryzacji kompozycji izolacyjnej.

Procedura restauracji obiektu rozpoczyna się od oględzin, podczas których pracownicy naprawy identyfikują pęknięcia, które mają być naprawione. Następnie wzdłuż powierzchni roboczej należy przewiercić otwory o średnicy 2-2,5 centymetra, w krokach co pół metra. Dalej w punktach narażenia na działanie wilgoci wykonywana jest dodatkowa perforacja obiektu. Następnie wzdłuż linii pęknięcia wywiercone są ślepe otwory o tej samej średnicy.

W niszach, które są wykonane, wstawiane są metalowe rurki wyposażone w zawór na końcu. Do nich podłączony jest kondensator z materiałem izolacyjnym. Następnie, mieszankę pod ciśnieniem pompuje się do rurek dotąd, aż wokół otworu utworzy się mokra plama. Otwory przelotowe muszą być wyposażone w konstrukcje zamykające, na które należy skierować strumień materiału izolacyjnego. Rurki z zaworami należy usuwać dopiero po stwardnieniu kompozycji. Naturalnym ograniczeniem procedury jest temperatura powietrza poniżej 5 stopni Celsjusza, która znacząco zmniejsza skuteczność impregnacji przeciwwilgociowej.